فیبرومیالژیا یا درد منتشر عضلانی و اسکلتی چیست؟
فیبرومیالژیا یک اختلال با درد گسترده اسکلتی عضلانی است که با خستگی و کوفتگی ، اختلالات خواب و حافظه و مشکلات خلقی همراه می شود. بدن نسبت به درد بسیار حساس میشود و خیلی بیشتر آن را احساس میکند .
علائم ممکن است ناگهانی یا تدریجی شروع شوند.
زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به فیبرومیالژیا هستند. بسیاری از افرادی که فیبرومیالژیا دارند، سردرد تنشی، اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)، سندرم روده تحریک پذیر، اضطراب و افسردگی نیز دارند.
در حالی که هیچ درمانی برای فیبرومیالژیا وجود ندارد، انواع داروها می توانند به کنترل علائم کمک کنند. ورزش، تمدد اعصاب و اقدامات کاهش استرس نیز ممکن است کمک کننده باشد.
درمان فیبرومیالژیا بسیار پیچیده وزمان بر است.
علائم فیبرومیالژیا
علائم اولیه فیبرومیالژیا عبارتند از:
دردمنتشر اسکلتی وعضلانی
درد همراه با فیبرومیالژیا اغلب به عنوان یک درد مبهم دائمی توصیف می شود که حداقل سه ماه طول کشیده است. برای اینکه درد به طور گسترده در نظر گرفته شود، باید در هر دو طرف بدن و بالا و پایین کمر شما ایجاد شود.
خستگی
افراد مبتلا به فیبرومیالژیا حتی اگر گزارش دهند که برای مدت طولانی می خوابند، اغلب خسته از خواب بیدار می شوند. خواب اغلب با درد مختل می شود و بسیاری از بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا دارای اختلالات خواب دیگری مانند سندرم پاهای بی قرار و آپنه خواب هستند.اکثرا کیفیت خواب پایینی دارند.
مشکلات شناختی
علامتی که معمولاً به آن “مه فیبرو” گفته می شود، توانایی تمرکز و توجه بر روی کارهای ذهنی را مختل می کند.
عوامل خطر
عوامل خطر برای فیبرومیالژیا عبارتند از:
جنسیت: فیبرومیالژیا در زنان بیشتر از مردان تشخیص داده می شود.
سابقه خانوادگی: اگر والدین یا خواهر و برادری نیز به این بیماری مبتلا باشند، ممکن است احتمال ابتلا به فیبرومیالژیا بیشتر باشد.
سایر اختلالات: اگر به استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید یا لوپوس مبتلا هستید، ممکن است بیشتر به فیبرومیالژیا مبتلا شوید.
عوارض فیبرومیالژیا
درد، خستگی و کیفیت پایین خواب مرتبط با فیبرومیالژیا میتواند در عملکرد شما در خانه یا محل کار اختلال ایجاد کند. ناامیدی از برخورد با شرایطی که اغلب اشتباه درک می شود نیز می تواند منجر به افسردگی و اضطراب مرتبط با سلامتی شود.
درمان ها
به طور کلی، درمانهای فیبرومیالژیا شامل درمان دارویی و استراتژیهای خودمراقبتی است. تاکید بر به حداقل رساندن علائم و بهبود سلامت عمومی است. هیچ درمانی برای همه علائم کار نمی کند، اما امتحان انواع استراتژی های درمانی می تواند اثر تجمعی داشته باشد.
داروها
داروها به کاهش درد فیبرومیالژیا و بهبود خواب کمک می کنند. انتخاب های رایج عبارتند از:
مسکن ها: مسکنهای بدون نسخه مانند استامینوفن، ایبوپروفن یا ناپروکسن سدیم در موارد بسیار کمی ممکن است مفید باشند. داروهای اپیوئیدی (یا مورفینمحور) توصیه نمی شود، زیرا می توانند منجر به عوارض جانبی و وابستگی قابل توجهی شوند و به مرور زمان درد را تشدید کنند.
داروهای ضد افسردگی: دولوکستین و ونلافاکسین و میلناسیپران ممکن است به کاهش درد و خستگی مرتبط با فیبرومیالژیا کمک کنند. پزشک شما ممکن است آمی تریپتیلین یا سیکلوبنزاپرین شل کننده عضلانی را برای کمک به بهبود خواب تجویز کند.
داروهای ضد تشنج: داروهای طراحی شده برای درمان صرع اغلب در کاهش انواع خاصی از درد مفید هستند. گاباپنتین (نورونتین) گاهی اوقات برای کاهش علائم فیبرومیالژیا مفید است، در حالی که پره گابالین (لیریکا) اولین دارویی بود که توسط سازمان غذا و دارو برای درمان فیبرومیالژیا تایید شده بود.
توانبخشی
انواع درمان های مختلف می تواند به کاهش تأثیر فیبرومیالژیا بر بدن و زندگی شما کمک کند. مثالها عبارتند از:
طب فیزیکی و توانبخشی
: یک متخصص طب فیزیکی و توانبخشی می تواند تمریناتی را به شما آموزش دهد که قدرت، انعطاف پذیری و استقامت شما را بهبود می بخشد. تمرینات مبتنی بر آب ممکن است به ویژه مفید باشد.
کار درمانی: یک کاردرمانگر به شما کمک می کند تا تنظیماتی را در زمینه کاری خود یا نحوه انجام برخی وظایف انجام دهید که استرس کمتری بر بدن شما وارد کند.
مشاوره روانشناسی و روانپزشکی: صحبت کردن با یک مشاور به تقویت باور شما نسبت به توانایی هایتان کمک می کند و راهبردهایی را برای مقابله با موقعیت های استرس زا به شما آموزش می دهد.